'hamac' begint met een h aspiré, een aangeblazen, en dus niet 'stomme h'. De 'h' wordt hier dus beschouwd als een gewone medeklinker waarbij de 'e' van het lidwoord (zoals in 'de l') niet vervalt. 
'de'+'le' wordt in dit geval 'du'.

Zie ook de pagina bepaald lidwoord.

le bout = het stuk (een stuk hout, een stuk worst), touwen op een schip (het want) of 'het einde': au bout de la rue.
de bok = le bouc (dit is geen homofoon want de 'c' wordt als 'k' uitgesproken).

Zie ook de pagina idioom.

Bij personen is het betrekkelijk voornaamwoord qui (onderwerp) of que (lijdend voorwerp). Na een voorzetsel altijd 'qui'. Ook 'à qui' kan hier gebruikt worden. Het betekent dan eigenlijk 'tegen wie', in deze context.
In deze zin is 'avec lequel' of 'auquel' (aan elkaar geschreven) ook acceptabel, maar is minder frequent.
'à /avec quel' wordt niet gebruikt.

Zie ook de pagina betrekkelijk vnw..

Men zegt dat Marie-Antoinette in de nacht voor haar terechtstelling ineens helemaal grijs haar heeft gekregen. Dit fenomeen deed zich ook voor bij diverse Fransen tijdens de Tweede wereldoorlog.

Dol zijn op brioche = Adorer la brioche. (Over Marie-Antoinette wordt verteld dat ze over de hongerige Parijzenaars zei dat ze bij gebrek aan brood maar brioche (een soort cake) moesten eten).
Een schoenencollectie = une collection de chaussures.
Geld verspillen = gaspiller de l'argent.
Grijs worden (van de een op de andere dag) = avoir des cheveux blancs (d'un jour à l'autre).

Zie ook de pagina spreekwoorden.